دانه قهوه روبوستا هند (چری)

دانه قهوه روبوستا هند (چری) که به صورت مدیوم رُست شده است دارای طعم ملایم و مناسب برای انواع قهوه ها مانند قهوه اسپرسو… است. دانه قهوه روبوستا هند (چری) دارای کافئین بسیار زیاد و عطر بوی متوسط رو به بالا و تلخی متوسط است.این قهوه برای کسانی که به میزان کافئین زیاد احتیاج دارند مانند ورزشکاران و کسانی که به دنبال کاهش وزن با مصرف قهوه هستند مفید است. شما میتوانید با ترکیب این قهوه با قهوه های عربیکا کافئین قهوه میکس شده را بالا ببرید.

درباره قهوه گونه روبوستا

در دنیا 2 نوع درخچه یا همان گونه قهوه به نام های عربیکا و ربوستا وجود دارد البته نوع سومی به نام لیبریکا نیز وجود دارد که بسیار کمیاب است.

درختچه‌ قهوه روبوستا همانند اسمش محکم است و در مقابل آفتاب آسیبی نمی‌بیند، بنابراین در ارتفاعی بین سطح دریا تا 600 متر بالاتر از سطح دریا رشد می ‌کند ضمناً درخچه‌ روبوستا در مقابل انگل ‌هایی که در مناطق گرمسیری رشد می‌ کنند بسیار مقاوم است.

در نتیجه این دانه ها که در دمای بسیار بالاتری قرار دارند، خیلی سریع رشد می‌کنند و به همین دلیل این قهوه کم عطر و غلیظ است . قهوه روبوستا در آفریقای غربی و آسیا کاشته می ‌شود و بیشتر هنگام صبحانه از این قهوه استفاده می ‌کنند، چون مقوی و محرک است و باعث سر حال شدن انسان بعد از خواب می‌شود.

مشخصات دانه قهوه روبوستا هند (چری)

این قهوه از مناطق هند مختلف بوده که دارای مشخصات زیر است:

میزان عطر و بو: متوسط

میزان تلخی: نسبتا زیاد

میزان کافئین : زیاد

میزان ترشی: بدون ترشی

بادی: بسیار بالا

مشاهده کنید: انواع قهوه های تازه رست ایلیا

درباره قهوه های کشور هند

برای اینکه دانه قهوه روبوستا هند (چری) را بهتر بشناید، بهتر است تا با این کشورهای چگونگی تولید قهوه هایش آشنا شوید.

نقطه آغاز تولید قهوه در جنوب هند چندان واضح نیست و داستان‌هایی که برای آن بیان می‌شود، کمی با افسانه درآمیخته است. داستان از این قرار است که یک زائر به نام بابا بودان هنگام بازگشت از مکه در سال 1670 میلادی به یمن می ‌رسد و از آنجا 7 بذر قهوه را به طور غیرقانونی و قاچاق با خود می ‌برد.

صادرات این کالای باارزش در آن زمان به شدت محدود بود و بر آن نظارت شدیدی می ‌شد. به هر حال چون بابا بودان 7 بذر قهوه برداشته بود و عدد 7 در اسلام عدد مقدسی است، برخی بر این باورند که این حرکت یک حرکت مذهبی بوده است.

بابا بودان بعد از آنکه توانست این بذرها را برای اولین ‌بار وارد هند کند، آنها را در منطقه ‌ای که امروزه به نام چیکماگالور شناخته می ‌شود و در ایالت جنوبی کارناتاکا واقع شده، کاشت و دانه‌ ها به خوبی رشد کردند و بزرگ شدند. تپه‌ هایی که در آنجا واقع شده امروزه نام بابا بودان را با خود دارند، یعنی بابابودانگیری که این منطقه هنوز هم یکی از مهم ‌ترین مناطق رشد و پرورش قهوه است.

البته از ابتدا چنین نبوده، درواقع از میانه‌ قرن 19 میلادی بود که تحت حاکمیت بریتانیا کاشت و برداشت قهوه در جنوب هند دچار پیشرفت و تحول بزرگی شد. هرچند این رونق و شکوفایی بازار قهوه چندان دوامی نداشت و محبوبیت قهوه رو به کاهش گذاشت. در دهه 1870 این صنعت به دلیل رشد روزافزون تقاضا برای چای به شدت آسیب دید. اما همزمان با این کاهش تقاضا شیوع آفتی که با نام leaf rust یا زنگ ‌زدگی برگ گیاه قهوه شناخته می ‌شود هم کاملاً بازار قهوه را در رکود فروبرد.

بسیاری از زمین‌ های کشاورزی که قبلاً برای کاشت قهوه استفاده می ‌شد به کاشت چای اختصاص داده شدند. همان مزارعی که قهوه تولیدی آنها سال ‌ها صادر می‌ شد و سود فراوانی داشت. اما آفت زنگ ‌زدگی برگ ‌ها باعث نشد که قهوه به طور کامل جایگاه خود را در هند از دست بدهد. در عوض زمینه‌ ساز تحقیقاتی شد برای تولید گونه ‌ای مقاوم در برابر این آفت. نتیجه این تحقیقات هم امیدوارکننده بود و چند گونه جدید از قهوه با موفقیت پرورش داده شد. البته این در زمانی بود که طعم قهوه چندان اهمیتی نداشت.

در سال 1942 کمیسیون قهوه هند توسط دولت و برای نظارت بر این صنعت ایجاد شد. برخی استدلال می ‌کنند که دولت با ترکیب قهوه‌ های تولیدکنندگان مختلف در واقع انگیزه آنها برای افزایش کیفیت قهوه تولیدی ‌شان را کاهش داد. هرچند تولید قهوه افزایش یافت و در دهه 1990 حجم قهوه تولیدی کشور هند رشد فوق‌العاده 30 درصدی را ثبت کرد.

در دهه 1990 نظارت ‌های دولتی هم کاهش یافت. نظارت‌ ها و مقرراتی که پیش از این مکان و نحوه فروش قهوه تولیدی را برای تولیدکنندگان محدود می‌ کرد. در این دوران بازار داخلی قهوه هم در هند به سرعت رشد کرد. با اینکه سرانه مصرف قهوه در هند بسیار کم است و چای جایگزین بسیار ارزان ‌تری است، اما به دلیل جمعیت زیاد هند مجموع قهوه مصرفی در این کشور رقم قابل‌ توجهی است.

سرانه مصرف سالانه قهوه در هند فقط 100 گرم است، اما با توجه به جمعیت این کشور، مجموع آن چیزی حدود 2 میلیون بسته قهوه در سال است. هند سالانه بیش از 5 میلیون بسته قهوه تولید می‌ کند که البته بیشتر این مقدار را قهوه روبوستا تشکیل می‌ دهد.

قهوه روبوستا از خیلی جهات برای هند مناسب ‌تر از عربیکا است. مناطق با ارتفاع پایین ‌تر برای کشت روبوستا مناسب ‌تر هستند و بهره ‌وری این محصول در این مناطق بیشتر است. در هند نسبت به سایر کشورها مراقبت و توجه بیشتری به این محصول می‌ شود که این موضوع باعث شده روبوستای تولیدی هند در بازار جهانی قهوه، از جایگاه ویژه ‌ای برخوردار باشد.

حتی بهترین قهوه‌ های روبوستا هم طعم چوب‌ مانندی دارند که آنها را از سایر گونه‌ های قهوه متمایز می‌ کند، اما عدم وجود طعم ناخوشایند در روبوستاهای هندی باعث محبوبیت آن برای بودادن و استفاده در ترکیب اسپرسو شده است که دانه قهوه روبوستا هند (چری) نیز این ویژگی را دارد.

مشاهده کنید: انواع قهوه های روبوستا ایلیا

موسمی‌سازی (MONSOONING)

دانه قهوه روبوستا هند (چری) به روش های گوناگونی فرآوری می شود. یکی از گونه ‌های شناخته‌شده ‌تر قهوه هندی قهوه ‌ای است به نام مونسون مالابار که تحت فرایند عجیبی که به آن موسمی ‌سازی یا Monsooning می ‌گویند تولید می ‌شود. امروزه این فرایند به صورت کنترل‌ شده انجام می ‌شود، اما شروع آن کاملاً تصادفی بود.

هنگام صادرات قهوه از هند به اروپا در دوران حکومت راج بریتانیایی، برای حمل ‌و نقل قهوه را در جعبه ‌های چوبی قرار می‌ دادند و به همین دلیل در معرض هوای مرطوبی قرار می ‌گرفت که در ماه‌ های موسمی بر مناطقی از هند حاکم می ‌شود. برای همین هم قهوه خام مقدار زیادی از رطوبت را به خود جذب می‌ کرد که همین موضوع در پایان تأثیر زیادی بر روی قهوه دم ‌شده می ‌گذاشت.

در سال ‌های بعد روش‌ های صادرات و حمل ‌و نقل قهوه بهبود یافت، اما تقاضا برای این قهوه نامتعارف هنوز پابرجا بود. به همین دلیل فرایند تولید این قهوه خاص در کارخانه ‌های موجود در سواحل غربی بازسازی شد. موسمی ‌سازی تنها با استفاده از قهوه‌ هایی انجام می ‌شود که به طور طبیعی پرورش داده شده‌ اند. قهوه خام بعد از این فرایند کمی رنگ ‌پریده و تا حدی هم ترد و شکننده می‌ شود.

بوداده کردن دانه‌ های قهوه موسمی ‌شده به طور یکنواخت دشوار است و شکل ترد و شکننده این نوع قهوه باعث می‌شود که در فرایند بسته ‌بندی کردن مقدار زیادی از آنها آسیب ببینند. البته این موضوع چندان هم جای نگرانی ندارد و مانند قهوه ‌های بی ‌کیفیتی نیست که دارای تکه ‌های شکسته هستند.

در طی فرایند موسمی ‌سازی، قهوه معمولاً خاصیت اسیدی خود را از دست می ‌دهد، اما در عوض طعم تندی می ‌گیرد که باعث خاص بودن آن در صنعت قهوه م ی‌شود. برخی ممکن است از این طعم خوششان بیاید، اما به اعتقاد برخی دیگر این طعم‌ ها نتیجه پرورش معیوب هستند که بسیار ناخوشایند است.

قابلیت ردیابی

به دلیل اینکه 98 درصد از 250 هزار تولیدکننده قهوه در هند کشاورزانی با میزان تولید کم هستند، اغلب به سختی می ‌توان گفت که این قهوه محصول تنها یک زمین است. هرچند ارزشش را دارد که به دنبال تولیدکننده اصلی گشت. اما ردیابی قهوه‌ ها ممکن است تنها به یافتن مکان پرورش یا یک ناحیه خاص منجر شود. برای همین مثلا دانه قهوه روبوستا هند (چری) را نمی توان دقیقا مشخص کرد که برای کدام منطقه خاص است.

درجه‌ بندی

دانه قهوه روبوستا هند (چری) و تمام قهوه‌ های هندی معمولاً به دو روش مختلف درجه ‌بندی می‌ شوند. روش اول مختص به خود هند است و به این صورت است که تمام قهوه ‌های شسته ‌شده را به عنوان «قهوه‌ های کشاورزی»، تمام قهوه‌ هایی که به صورت طبیعی پرورش داده شده‌ اند را به عنوان «گیلاس یا چری» و تمام قهوه‌ های شسته‌ شده روبوستا را به عنوان «قهوه‌های پوسته‌ای» دسته ‌بندی می ‌کنند. از این رو دانه قهوه روبوستا هند (چری) که محصولی از قهوه ایلیاست نیز در دسته دوم قرار می گیرد.

هند همچنین از یک سیستم درجه ‌بندی بر اساس اندازه هم استفاده می ‌کند. به این صورت که بزرگ ‌ترین دانه ‌های قهوه AAA هستند و بعد از آن هم به ترتیب AA، A و PB قرار دارند. در بسیاری از کشورها که از سیستم درجه ‌بندی بر اساس سایز استفاده می‌ کنند تصور عمومی این است که هرچه قهوه درشت ‌تر باشد، کیفیت بهتری هم دارد. اما باید گفت لزوماً چنین نیست.

مزه و طعم

دانه قهوه روبوستا هند (چری) و حتی بهترین قهوه‌ های هند آن‌ هایی هستند که درشت و کرمی رنگ هستند و اسیدیته پایینی هم دارند اما به ندرت بافت پیچیده‌ای دارند.

بیشتر قهوه هند در چهار ایالت اصلی آن پرورش داده می‌ شود و هر یک از ایالت ‌ها هم به چند بخش جغرافیایی کوچک‌ تر تقسیم می‌شوند. دانه قهوه روبوستا هند (چری) نیز از همین مناطق مختلف است.

تامیل نادو (TAMIL NADU)

تامیل نادو (به معنی سرزمین تامیل ‌ها) جنوبی‌ ترین ایالت بین 28 ایالت هند است. مرکز این ایالت شهر چنای (در گذشته مادراس) است و این ناحیه به خاطر وجود معابد مهم هندو در آن معروف است.

پالنی  (PULNEY)

این ناحیه بزرگ‌ ترین منطقه تولید قهوه در ایالت تامیل نادو است. البته پرورش‌ دهندگان قهوه در این منطقه با چالش ‌هایی هم روبرو هستند. مثل شیوع گسترده آفت زنگ‌ زدگی برگ (که تعیین می ‌کند کدام گونه در این ناحیه باید پرورش داده شود)، کمبود کارگر، مشخص نبودن مالکان زمین و کمبود آب برای مراحل بعد از برداشت.

• ارتفاع: 600 تا 2000 متر
• فصل برداشت: اکتبر تا فوریه
• گونه‌ها: S795, Selection 5B, Selection 9, Selection 10, Cauvery

نیلگیری  (NILGIRI)

بسیاری از کشاورزان قهوه در این منطقه کوهستانی افراد قبایلی هستند که زمین ‌های کوچکی دارند و وضعیت مالی خوبی هم ندارند. حجم قهوه روبوستای تولیدی این منطقه دو برابر عربیکا است و با مشکلات و چالش ‌های مختلفی دست‌ و پنجه نرم می ‌کند. مثل حجم زیاد بارش باران و انواع مختلف آفت‌ ها مانند سوراخ‌ کننده دانه قهوه. این منطقه غربی ‌ترین منطقه بین نواحی رشد قهوه در این ایالت است و با ایالت ‌های کارناتاکا و کرالا همسایه است.

• ارتفاع: 900 تا 1400 متر
• فصل برداشت: اکتبر تا فوریه
• گونه‌ها: S795، کنت، Cauvery، روبوستا

شواروی  (SHEVAROY)

می ‌توان گفت گونه تولیدی در این منطقه به صورت غالب از نوع عربیکا است. بیشتر کشاورزان این ناحیه زمین ‌های کوچکی دارند، اما توزیع زمین‌ ها به گونه ‌ای است که بیشتر به نفع مزارع بزرگ ‌تر است. تنها 5 درصد مزارع، حدود 75 درصد زمین زیر کشت قهوه را در اختیار دارند.

یکی از مشکلات مزارع بزرگ تمایل روزافزون به کاشت تنها یک گونه خاص از درخت ‌ها برای سایه ‌انداختن روی قهوه است. بلوط نقره ‌ای به وفور در این ناحیه کاشته می ‌شود. بسیاری اعتقاد دارند که برای تولید پایدار و تنوع زیستی استفاده از طیف متنوعی از درخت ‌ها برای سایه ‌انداختن ضروری است.

• ارتفاع: 900 تا 1500 متر
• فصل برداشت: اکتبر تا فوریه
• گونه‌ها: S795, Cauvery, Selection 9

مشاهده کنید: انواع قهوه های عربیکا ایلیا

کارناتاکا (KARNATAKA)

این ایالت بیشترین سهم را از تولید قهوه کشور در اختیار دارد. در گذشته به نام مایسور (Mysore)  شناخته می ‌شد، اما در سال 1973 نام آن به کارناتاکا تغییر یافت. بر سر معنی این نام اتفاق نظر وجود ندارد. برخی معتقدند که کارناتاکا به معنی سرزمین‌ های مرتفع است و گروهی هم آن را به معنای منطقه سیاه می ‌دانند. دلیل اینکه به آن منطقه سیاه می‌ گویند، وجود خاک سیاه پنبه‌زار در آن است.

بابابودانگیری (BABABUDANGIRI)

این منطقه به عنوان خانه قهوه هندی در نظر گرفته می ‌شود. جایی که بابا بودان اولین ‌بار دانه ‌های قهوه‌ای که از یمن قاچاق کرده بود در آنجا کاشت.

• ارتفاع: 1000 تا 1500 متر
• فصل برداشت: اکتبر تا فوریه
• گونه‌ها: S795, Selection 9, Cauvery

چیکماگالور (CHIKMAGALUR)

این منطقه بخش بزرگی است که شامل بابابودانگیری هم می‌ شود. این ناحیه در دورتادور شهر چیکماگالور واقع شده است. بیشتر قهوه تولیدی این ناحیه روبوستا است و بعد از آن هم عربیکا با اختلاف اندکی در جایگاه دوم قرار دارد. احتمال اینکه بخشی از دانه قهوه روبوستا هند (چری) از این منطقه باشد، زیاد است.

• ارتفاع: 700 تا 1200 متر
• فصل برداشت: اکتبر تا فوریه
• گونه‌ها: S795, Selection 5B, Selection 9, Cauvery، روبوستا

کورگ (COORG)

بسیاری از زمین ‌های زیر کشت این ناحیه در قرن 19 و توسط بریتانیایی ‌ها ایجاد شدند و سپس در سال 1947 با استقلال هند به افراد محلی فروخته شدند. در این منطقه نسبت زمین ‌های زیر کشت برای تولید روبوستا تقریباً دو برابر عربیکا است و به دلیل پربارتر بودن آن مقدار روبوستای تولیدی 3 برابر عربیکا است. برای همین احتمال دارد بخشی دیگر از دانه قهوه روبوستا هند (چری) از این منطقه باشد.

• ارتفاع: 750 تا 1100 متر
• فصل برداشت: اکتبر تا فوریه
• گونه‌ها: S795, Selection 6, Selection 9، روبوستا

مانجارآباد  (MANJARABAD)

بیشتر قهوه تولیدی این ناحیه از نوع عربیکا است، با این حال تعداد زیادی از زمین‌ های آن به خاطر کیفیت بالای روبوستای تولیدی خود در مسابقاتی که توسط کمیسیون قهوه هند شرکت کرده و شهرت کسب کرده‌اند.

• ارتفاع: 900 تا 1100 متر
• فصل برداشت: اکتبر تا فوریه
• گونه‌ها: S795, Selection 6, Selection 9, Cauvery

کرالا  (KERALA)

این ایالت که در جنوب غربی هند واقع شده چیزی حدود یک ‌سوم از کل قهوه تولیدی کشور را به خود اختصاص داده است. سواحل مالابار در این ایالت قرار دارند و به همین دلیل قهوه موسمی‌ شده مالابار و تولید ارگانیک و طبیعی قهوه در این ناحیه نسبت به سایر نواحی نتیجه بهتری دارد.

صادرات ادویه در دهه 1500 میلادی از اینجا آغاز به کار کرد و پای اولین گروه از پرتغالی ‌ها را به این منطقه کشاند. این مسیر تجاری راه را برای استعمار هند توسط اروپاییان هموار کرد.

تراوانکور  (TRAVANCORE)

بیشتر حجم قهوه تولیدی این ناحیه از نوع روبوستا است. البته در مناطق مرتفع‌ تر عربیکا هم کشت می ‌شود.

• ارتفاع: 400 تا 1600 متر
• فصل برداشت: اکتبر تا فوریه
• گونه‌ها:  S274، روبوستا

وایاناد  (WAYANAD)

ارتفاع کم این بخش تنها برای تولید قهوه روبوستا مناسب است.

• ارتفاع: 600 تا 900 متر
• فصل برداشت: اکتبر تا فوریه
• گونه‌ها: روبوستا، S274

مشاهده کنید: انواع قهوه های ترکیبی ایلیا

آندرا پرادش  (ANDHRA PRADESH)

رشته کوه گهات شرقی در امتداد ساحل شرقی کشیده شده و ارتفاع لازم برای کشت قهوه را فراهم آورده است. تنها میزان نسبتاً اندکی قهوه در این ناحیه تولید می‌ شود که بیشتر آن عربیکا است.

• ارتفاع: 900 تا 1100 متر
• فصل برداشت: اکتبر تا فوریه
• گونه‌ها: S795, Selection 4, Selection 5, Cauvery