امروزه با پیشرفت مشاغل و بیشتر شدن زمان کاری ، دیگر وقتی برای صرف کردن در کافی‌شاپ و قهوه‌خانه وجود ندارد یا به حداقل رسیده است . تهیه قهوه برای خود هم به زمان نیاز دارد . فرض کنید در یک روز زمستانی سرد در خیابان مشغول حرکت به سمت کار یا محلی دیگر هستید در این زمان یک فنجان قهوه گرم می‌تواند کمک بزرگی باشد تا روز خود را بهتر شروع کنید اما زمان کافی برای رفتن به کافه را ندارید . در این زمان کافه‌های سیار ( Mobile Cafe ) یکی از بهترین گزینه ها برای کمک به شما است .
کافه سیار ( Mobile Cafe ) چیست ؟
کافه سیار به شخصی گفته می‌شود که غذاها و نوشیدنی‌های از قبل تهیه شده را در خیابان‌ها به طور سیار و غیرثابت عرضه می‌کند . معمولا این کافه‌ها از وسایل نقلیه‌ای مانند دوچرخه ، ارابه ، سه‌چرخه و یا ماشین برای هدف خود استفاده می‌کنند .
تاریخچه کافه‌های سیار ( Mobile Cafe )
تاریخچه این کافه‌ها به دهه 30 میلادی در آمریکا برمی‌گردد ولی کم کم در بین بیشتر کشورهای دنیا رواج پیدا کرد و روز به روز با استقبال بیشتری روربرو شد .
این نوع کسب و کار در دنیا رواج یافته و امروزه شاهد پیداش روزافزون این نوع کافه‌ها در سطح جهانی هستیم . ایرانیان نیز از این روند پیروی کرده و رو به کافه‌های سیار آورده اند .
کافه سیار در ایران نیز تاریخچه‌ای کم و بیش دارد . در ایران بیشتر مردم به خوردن یک فنجان چایی یا قهوه در قهوه خانه‌ها و چایخانه‌ها علاقه بیشتری داشتند چرا که بیشتر از خوردن چایی به دنبال محلی بودند که مجلس بزم و همنشینی باشد تا دمی بیاسایند و قهوه‌ای نوش جان کنند . از این رو کافه سیارهای ایرانی معمولا به فرختن بستنی به رهگذرها مشغول بودند تا خوراکی و نوشیدنی‌های دیگر و به طور حتم پدربزرگان ما در کلانشهرها و شهرهای دیگر این بستنی فروشی‌ها را دیده‌اند و شاید طعمی از آن را نیز چشیده باشند .
کافه سیارهای دنیا
در دنیا کافه سیارهای متعددی یافت می‌شود و هرکسی که کمی ذوق داشته به این کار پرداخته است . کافه‌های سیار بیشتر در کلانشهرها وجود دارند چرا که جمعیت و زمان کاری افراد بیشتر از شهرهای کوچک است . البته به این معنی نیست که شهرهای کوچکتر از این روند رو به رشد عقب مانده باشند .
در ادامه با دو کافه سیار آشنا خواهیم شد .
مادز کافه ( Mod’s Cafe )
این کافه سیار ( Mobile Cafe ) در شهر ملاکای مالزی فعالیت می‌کند . آنها با تبدیل یک ماشین فولکس واگن به کافه سیار ، به سرو نوشیدنی‌ها می‌پردازد ولی هیچ نوع غذایی در منوی این کافه یافت نمی‌شود . مدیر این کافه سیار با الهام گرفتن از فرهنگ رایج در دهه 60 میلادی ظاهر کافه‌ی خود را تزیین کرده است . علاوه بر ماشین سیار آنها یک مغازه کوچک نیز دارند که بیشتر مواقع باز است . این کافه با استاده از رنگ نارنجی که یکی از رنگ‌های شاد به شمار می‌آید ، قصد در جلب هرچه بیشتر مشتری داشته است و تقریبا هم موفق بوده است .
در ایران نیز کلان‌شهرهایی مانند اصفهان ، تهران ، شیراز و تبریز که از گردشگران زیادی برخوردارند ، به این شیوه کافه داری روی آورده اند و توانسته‌اند با وجود نوظهور بودن مشتریان و علاقه مندان زیادی را جلب کنند . امید است که این کار باعث رونق کسب و کار و همچنین روند رو به رشدی برای جذب گردشگران باشد .
کافه راه ( Way Cafe )
کافه راه ، کافه سیار ایرانی است و با اینکه مدت زمان زیادی از شروع به کار این کافه نگذشته است توانسته نظر بسیاری از مردم را به خود جلب کند و بیشتر خیابان‌های تهران را زیر پا بگذارد . این کافه سیار که توسط یک زوج جوان و خوش ذوق ایرانی به وجود آمده درون یک فولکس واگن قدیمی طراحی شده است . از نظر صاحب این کافه دلیل انتخاب فولکس ، نوستالژی‌ایست که مردم ایران با آن دارند و جزو خاطرات آنها محسوب می‌شود و با سرو نوشیدنی‌های سنتی خود سعی در ساختن خاطره‌ای دیگر برای مردم هستند . غذاها و نوشیدنی‌هایی که کافه راه سرو می‌کند اغلب خانگی‌اند و چندشربت سنتی مانند شربت بیدمشک تا شربت آبلیمو ایرانی را در برمی‌گیرد . این کافه سیار همچنین اسپرسو و نوشیدنی‌های قهوه دیگر را با کوکو و خوراکی‌های سنتی ایرانی درهم آمیخته‌‌اند . کافه راه از استقبال گردشگران خارجی بی نصیب نمانده و نظر آنها را نیز جلب کرده است .
کافه‌های سیار یا Mobile Cafe شیوه‌ای از تجارت و کسب و کار است که امروزه در بیشتر جوامع مختلف حتی ایران رواج پیدا کرده است . این کافه‌ها بیشتر در صدد سرویس دهی به افراد در محل‌های مختلف و سیار هستند چرا که افراد کمتری قادراند به کافی شاپ یا رستوران بروند ولی در عین حال تمایل به خوردن قهوه یا نوشیدنی در طول روز یا زمان کاری خود دارند .
در ایران نیز با رشد جمعیت در کلانشهرها و ازدیاد ساعات کاری افراد این شیوه کافه‌داری رواج یافته است . امید است با فرهنگ سازی بهتر کار برای این گونه مشاغل راحت تر و استقبال از این کافه‌ها بیشترشود .
