دانه قهوه روبوستا اندونزی

دانه قهوه روبوستا اندونزی که در سه درجه لایت، مدیوم و دارک رُست شده است، دارای طعم سنگین و مناسب برای قهوه اسپرسو و قهوه ترک است.

ویژگی های دانه قهوه روبوستا اندونزی

دانه قهوه روبوستا اندونزی دارای کافئین متوسط و عطر بوی متوسط رو به بالا و تلخی متوسط است و در اکثر میکس ها مورد استفاده قرار می گیرد. برای نوشیدن یک فنجان قهوه غلیظ باکافئین و تلخی ملایم ما قهوه اندونزی با رست مدیوم (شکلاتی) را به شما پیشنهاد می کنیم.

همچنین دانه قهوه روبوستا اندونزی لایت دارای کافئین زیاد و عطر بوی متوسط رو به بالا و تلخی کم است. این قهوه برای کسانی که تازه شروع به نوشیدن قهوه کرده اند مناسب است. برای نوشیدن یک فنجان قهوه ملایم و پر کافئین ما قهوه اندونزی لایت  را به شما پیشنهاد می کنیم.

در نهایت نیز دانه قهوه روبوستا اندونزی دارک دارای کافئین کم و عطر بوی متوسط رو به بالا و تلخی بسیار زیاد است. این قهوه برای کسانی که تازه شروع به نوشیدن قهوه کرده اند بسیار تلخ و سنگین است.برای نوشیدن یک فنجان قهوه ی غلیظ و سنگین ما قهوه ی اندونزی با رست تیره (دارک) را به شما پیشنهاد می کنیم.

مشاهده کنید: انواع قهوه های تازه رست ایلیا

درباره قهوه اندونزی

نخستین تلاش برای کاشت و پرورش قهوه در مجمع ‌الجزایر اندونزی سرانجامی جز شکست نداشت. در سال 1696 حاکم جاکارتا (سپس باتاویا) هدیه ‌ای شامل تعدادی جوانه قهوه از سوی حاکم هلندی مالابار در هند دریافت کرد. این جوانه‌ ها هنگام وقوع سیل در جاکارتا گم شدند و به همین خاطر محموله دومی از طریق کشتی در سال 1699 عازم جاکارتا شد. اما این ‌بار قهوه ‌ها به طور موفقیت ‌آمیزی کاشته و پرورش داده شدند.

صادرات قهوه در سال 1711 شروع شد که توسط کمپانی هند شرقی هلند یا به اختصار VOC کنترل می ‌شد. قهوه وارده در آمستردام به قیمت بالایی فروخته می ‌شد و هر کیلوگرم قهوه چیزی معادل یک درصد درآمد سالانه هر شخص بود. قیمت قهوه به آرامی در طی قرن 18 پایین آمد، اما بی‌تردید هنوز هم سود کلانی برای VOC داشت. با این حال چون جاوه تحت قوانین استعماری بود این سود هنگفت به هیچ وجه به جیب کشاورزان نمی‌ رفت.

در سال 1860 یک مقام هلندی مسئول در مستعمرات هلند، رمانی نوشت با این عنوان: «مکس هاولار: یا حراجی ‌های قهوه شرکت بازرگانی هلند» که به خوبی سوء استفاده از قوانین استعماری را در آن توضیح داده بود. این کتاب تأثیر عمیقی روی جامعه هلند گذاشت و نظر افکار عمومی را درباره شیوه تجارت قهوه و به طور کلی قوانین استعماری تغییر داد. اسم مکس هاولار در حال حاضر برای گواهی‌ های اخلاقی در صنعت قهوه استفاده می ‌شود.

در ابتدا اندونزی تنها قهوه عربیکا تولید می ‌کرد، اما آفت زنگ‌ زدگی برگ‌ ها بخش زیادی از محصول سال 1876 را به کلی از بین برد. سپس تلاش ‌هایی برای تولید گونه لیبریکا صورت گرفت که نتیجه ‌ای نداد و این گونه هم در اثر همین آفت از بین رفت. در نهایت تولیدکنندگان، گونه مقاوم در برابر آفت یعنی روبوستا را برای کشت انتخاب کردند. امروزه هنوز هم دانه قهوه روبوستا اندونزی بخش قابل‌توجهی از تولید را به خود اختصاص داده است.

گیلینگ باسا  (GILING BASAH)

یکی از ویژگی ‌های منحصر به ‌فرد دانه قهوه روبوستا اندونزی و دیگر قهوه های تولیدی این کشور و دلیل طعم بسیار متمایز آن، یک فرایند سنتی بعد از برداشت است که با نام گیلینگ باسا شناخته می ‌شود. این فرایند ترکیبی است از عناصر فرایندهای طبیعی و شسته. این فرایند نیمه ‌شسته تأثیر عجیبی روی کیفیت قهوه دارد. این فرایند به طور قابل‌ توجهی اسیدیته قهوه را کاهش و سنگینی قهوه را نیز افزایش می‌دهد و باعث نرمی قهوه می ‌شود.

هرچند این فرایند باعث ایجاد طیفی از طعم ‌های مختلف و اضافی در قهوه می ‌شود. مثلاً گاهی طعم گیاهی به آن می‌ دهد و گاهی هم طعمی چوب ‌مانند یا طعم کپک ‌زدگی و یا حتی طعم نا. البته این به معنای آن نیست که تمامی قهوه ‌های پرورش داده ‌شده با این روش کیفیت یکسانی دارند و نوعی استانداردسازی طعم را پشت سر گذاشته ‌اند. این قهوه‌ ها از نظر کیفیت به گونه‌ های بسیار متنوعی تقسیم می ‌شوند.

طعم و مزه قهوه‌ های نیمه ‌شسته به طور ویژه‌ ای آنها را در بازار قهوه متمایز ساخته است. اگر قهوه‌ ای از آفریقا یا آمریکای مرکزی طعم یکسانی داشته باشد، بدون در نظر گرفتن اینکه فرایند پرورش آن چقدر خوب و عالی انجام شده باشد به عنوان قهوه نامرغوب و معیوب در نظر گرفته شده و فوراً توسط خریداران پس داده می ‌شود. هرچند بسیاری عاشق طعم و مزه خاص قهوه ‌های نیمه ‌شسته اندونزیایی هستند و به همین دلیل هنوز جایگاه خود را در بازار دارد و خرید و فروش می ‌شود.

در سالیان اخیر برخی خریداران خاص تولیدکنندگان سراسر اندونزی را ترغیب کرده ‌اند که وقت بیشتری را به فرایند شسته اختصاص دهند تا به جای طعم ‌های رایج فعلی، قهوه نهایی طعم بهتر و دلپذیرتری داشته باشد. باید ببینیم که آیا تقاضا برای این قهوه ‌ها به قدر کافی خواهد بود که باعث ایجاد انگیزه برای تولید گسترده این قهوه‌ های تمیزتر شود یا اینکه دوباره به روند قبلی و تولید قهوه نیمه ‌شسته بازخواهیم گشت.

مشاهده کنید: انواع قهوه های ترکیبی ایلیا

قهوه لواک (KOPI LUWAK)

در اندونزی نوع خاصی از قهوه وجود دارد به نام قهوه لواک. این قهوه در واقع باقیمانده بخش‌ هایی از قهوه است که گربه زباد خورده، ولی نتوانسته هضم کند و دفع کرده. این قهوه نیمه هضم‌ شده از مدفوع جدا و سپس خشک می ‌شود. در دهه گذشته این نوع جدید و مضحک قهوه که ادعاهای نامربوطی در مورد طعم عالی آن بیان می ‌شود وارد بازار شده که به قیمت بالایی هم فروخته می‌ شود.

این قهوه باعث ایجاد دو مشکل اساسی شده است. نخست اینکه نوع تقلبی و جعلی آن در بازار بسیار فراوان است، به طوری که بیشتر اوقات مقدار فروش‌رفته آن بسیار بیشتر از مقدار تولید ‌شده است و اغلب روبوستای نامرغوب را به جای آن جا زده و به قیمت بالایی می‌ فروشند.

دوم اینکه افراد بی ‌وجدان زیادی را تشویق کرده که گربه‌ های زباد را بگیرند و در قفس بیندازند و به زور دانه ‌های قهوه را به خورد آنها بدهند و در شرایط بسیار وحشتناکی از آنها نگهداری کنند.

از هر سویی به این قهوه نگاه کنید، بسیار شنیع و منزجرکننده است. اگر برایتان طعم قهوه اهمیت دارد، پس بهتر است پول خود را دور نیندازید، چون طعم قهوه لواک اصلاً خوب نیست. با یک ‌چهارم این پول می ‌توانید بهترین نوع قهوه را از بهترین تولیدکنندگان قهوه در جهان بخرید.

تنها چیزی که در مورد این روش می ‌توان گفت این است که به شدت شرم‌آور و غیراخلاقی است. بهتر است مردم از خرید تمامی قهوه ‌هایی که برای پرورش آنها از حیوانات سوء استفاده می‌ شود خودداری کنند و با پول خود آب به آسیاب این روش غیرانسانی نریزند.

قابلیت ردیابی

یافتن مزرعه ‌ای که دانه قهوه روبوستا اندونزی در آن رشد کرده، اگرچه غیرممکن نیست، اما بسیار دشوار است. با این حال آن ‌هایی که امکان یافتن منبعشان هست و به طور کامل شسته شده ‌اند (به جای اینکه نیمه ‌شسته باشند) قطعاً ارزش جستجو برای یافتن منبع اصلی را دارند.

بیشتر قهوه اندونزی توسط کشاورزان با زمین‌ های کوچک (1 تا 2 هکتار) تولید می ‌شود و به همین خاطر تنها می ‌توان مکان شستشوی قهوه یا یک ناحیه خاص که قهوه در آن کشت شده را پیدا کرد. از لحاظ کیفیت، قهوه‌ های تولیدی این منطقه بسیار متنوع هستند و به راحتی نمی ‌توانید قهوه مرغوب را بیابید.

مزه و طعم

قهوه ‌های نیمه ‌شسته طعم سنگینی دارند. یعنی غلیظ ‌تر هستند و بیشتر حس می ‌شوند. همچنین ممکن است با نوشیدن آن طعم ‌های چوب‌ مانند، طعم کپک‌ زده، تند با اسیدیته بسیار کم را هم حس کنید.

مناطق رشد و پرورش

مبدأ قهوه در اندونزی جاوه بود که بعدها به آرامی به دیگر جزایر این کشور هم گسترش یافت. ابتدا در سال 1750 به جزیره سولاوسی رسید. تا سال 1888 قهوه به سوماترای شمالی نرسیده بود و در ابتدا در اطراف دریاچه توبا کشت شد و سرانجام در سال 1924 به مناطق اطراف دریاچه تاوار در گایو رسید.

سوماترا (SUMATRA)

یکی از مناطق کشت دانه قهوه روبوستا اندونزی، در جزیره سوماترا قرار دارد. در این جزیره سه ناحیه اصلی برای کشت قهوه وجود دارد: استان آچه در شمال، منطقه دریاچه توبا که نسبتاً در جنوب قرار دارد و در همین اواخر مناطقی در جنوب جزیره و در اطراف مانگکوراجا هم به پرورش قهوه اختصاص داده شده. شاید بتوان رد قهوه‌ ها را تا مناطق کوچک ‌تری هم در این ناحیه دنبال کرد: تاکنگون یا بنر ماریا در منطقه آچه، لینتونگ، سیدیکالانگ، دولوک سانگول یا سریبو دولوک در اطراف دریاچه توبا. قابلیت ردیابی قهوه‌ ها تا این سطح چیز تازه ‌ای است.

در گذشته قهوه‌ های این منطقه معمولاً با نام ماندهلینگ سوماترا به فروش می‌ رفت. ماندهلینگ اسم منطقه یا مکان خاصی نیست، بلکه به یک گروه نژادی خاص در جزیره اشاره دارد. معمولاً قهوه‌ های ماندهلینگ را جزو قهوه‌های درجه 1 یا 2 درجه ‌بندی می ‌کنند. این درجه ‌بندی به جای اینکه کیفیت قهوه خام را در نظر بگیرد، ظاهراً بر اساس کیفیت یک فنجان قهوه دم‌ شده است که متداول ‌تر هم هست. با این حال نمی ‌توان هم گفت تمام قهوه ‌هایی که جزو قهوه‌ های درجه 1 دسته ‌بندی شده ‌اند کیفیت بی ‌نظیری دارند، چون گاهی اوقات فرایند درجه ‌بندی می ‌تواند تصادفی باشد.

جداکردن گونه ‌های مختلف قهوه در دسته ‌های مختلف معمولاً متداول نیست، به همین خاطر بیشتر قهوه سوماترایی احتمالاً ترکیبی از گونه‌ های ناشناس است. قهوه‌ های سوماترایی از طریق بندر مدان به مناطق مختلف صادر می‌شوند و اگر بیش از حد در اسکله نگه داشته شوند، تأثیری منفی روی قهوه خواهد داشت.

• ارتفاع: آچه 1100 تا 1300 متر، دریاچه توبا 1100 تا 1600 متر، مانگکوراجا 1100 تا 1300 متر
• فصل برداشت: سپتامبر تا دسامبر
• گونه‌ها: تیپیکا (شامل برگاندال، سیدیکالانگ و جمبر)، تیم‌تیم، آتنگ، اونان گانجانگ

مشاهده کنید: انواع قهوه سازها در فروشگاه اینترنتی ایلیا

نام‌گذاری گونه‌ ها

نام‌گذاری گونه ‌های مختلف قهوه در سوماترا کمی پیچیده است. بیشتر ذخایر بذر عربیکا که در ابتدا به این جزیره آورده شد از گونه تیپیکا مشتق شده که از یمن آورده شده بود. این قهوه در سوماترا معمولاً با نام جمبر شناخته می‌ شود. در عین حال جمبر نام یک گونه کاملاً متفاوت (یک گونه پایین‌تر) هم هست که در سولاوسی وجود دارد.

در برخی نقاط قهوه ‌هایی وجود دارند که با روبوستا پیوند خورده و یک نژاد ترکیبی را به وجود آورده ‌اند. شناخته‌ شده‌ ترین نوع از این گونه ‌های ترکیبی گونه هیبریدو د تیمور است که منشأ اصلی گونه متداول ‌تر کتیمور است. این گونه در سوماترا اغلب با نام تیم ‌تیم شناخته می ‌شود.

سولاوسی (SULAWESI)

یکی دیگر از منابع دانه قهوه روبوستا اندونزی، سولاسی است. بیشتر قهوه تولیدی این منطقه متعلق به زمین‌ داران کوچک است. البته 7 زمین بزرگ کشاورزی در این منطقه وجود دارد که حدود 5 درصد کل قهوه تولیدی سولاوسی را تأمین می ‌کنند. بیشتر عربیکای تولیدی این منطقه در اطراف تانا توراجا رشد می‌ کند. در سمت جنوب شهری وجود دارد به نام کالوسی که قهوه‌ های تولیدی این منطقه بیشتر با این نام شناخته می ‌شوند.

همچنین دو منطقه کمتر شناخته‌ شده تولید قهوه هم در این ناحیه وجود دارند: ماماسا در غرب و گوا در جنوب کالوسی. برخی از خوش‌ طعم ‌ترین قهوه‌ های این جزیره آن ‌هایی هستند که کاملاً شسته شده‌اند و به طرز خاصی لذت ‌بخش هستند. اگر فرصتش را داشتید حتماً به دنبال این قهوه باشید. البته روش نیمه ‌شسته هنوز هم در این ناحیه متداول است و میزان روبوستای تولیدی جزیره هم کم نیست.

تولید دانه قهوه روبوستا اندونزی در این جزیره چندان دارای نظم و سازماندهی خاصی نیست. چون بیشتر کشاورزانی که زمین کوچکی دارند به قهوه به چشم یک درآمد ثانویه و اضافی نگاه می ‌کنند و تمرکز اصلی‌ شان بر روی محصولات دیگر است.

• ارتفاع: تانا توراجا 1100 تا 1800 متر، ماماسا 1300 تا 1700 متر، گوا به طور میانگین 850 متر
• فصل برداشت: می تا نوامبر
• گونه‌ها: S795، تیپیکا، آتنگ

فلورس (FLORES)

دیگر منطقه کاشت دانه قهوه روبوستا اندونزی، فلورس است. جزیره کوچکی که در فاصله حدود 320 کیلومتری شرق بالی قرار دارد و در میان جزایر اندونزی آخرین جزیره ‌ای بود که تولید و فروش قهوه در آن شکل گرفت. در گذشته بخش بزرگی از قهوه تولیدی در داخل خود جزیره به فروش می ‌رفت یا با قهوه ‌های دیگر ترکیب می ‌شد، به جای اینکه تحت برند «قهوه فلورس» صادر شود.

چندین آتشفشان فعال و خاموش در این جزیره وجود دارد که تأثیر مثبتی روی کیفیت خاک گذاشته. یکی از مناطق اصلی رشد قهوه باجاوا است. فرایند نیمه ‌شسته در پرورش قهوه هنوز هم به شدت در این منطقه متداول است، هرچند برخی از روش شستن کامل هم استفاده می ‌کنند.

• ارتفاع: 1200 تا 1800 متر
• فصل برداشت: می تا سپتامبر
• گونه‌ها: آتنگ، تیپیکا، روبوستا

مشاهده کنید: انواع لوازم جانبی قهوه ساز در فروشگاه اینترنتی ایلیا

بالی (BALI)

پای قهوه خیلی دیر به این جزیره باز شد و اولین منطقه در بالی که کشت قهوه در آنجا شروع شد فلات مرتفع کینتامانی بود. تولید قهوه در بالی در سال 1963 به شدت آسیب دید که دلیل آن فوران آتشفشان آگونگ بود که باعث شد دو هزار نفر از ساکنان جان خود را از دست بدهند و خرابی‌ های گسترده ‌ای را در شرق جزیره به بار آورد.

در اواخر دهه 1970 و اوایل دهه 1980 دولت اندونزی تبلیغات زیادی برای تولید قهوه انجام داد و در برخی مناطق هم بذر عربیکا را در اختیار کشاورزان قرار داد. چیزی که روشن است این است که این فعالیت‌ ها موفقیت زیادی در پی نداشت و امروزه 80 درصد تولید جزیره از نوع روبوستا است.

در حالی که بیشتر درآمد جزیره از توریسم و گردشگری است، اما بیشتر تقاضای نیروی کار در بخش کشاورزی است. در گذشته ژاپن بخش قابل ‌توجهی (اگر نگوییم تمام آن) از قهوه تولیدی این ناحیه را خریداری می ‌کرد.

1. ارتفاع: 1250 تا 1700 متر
2. فصل برداشت: می تا اکتبر
3. گونه‌ها: تیپیکا و مشتقات آن، روبوستا